Մեզիեր լե Մեց[4]-lès-Metz(ֆրանսMaizières-lès-Metz, լոթարինգ.՝. Welschmaacher), քաղաք և համայնք Ֆրանսիայի հյուսիսարևելյան մասում՝ Գրանդ Էստ երկրամասի Մոզել դեպարտամենտի Մեցի շրջանում, որի կազմի մեջ մտնող Սիլյոն-Մոզելլանդ նորաստեղծ կանտոնի վարչական կենտրոնն է[5] ։ Մինչև 2015 թվականի մարտը համայնքը եղել է հետագայում վերացված համանուն կանտոնի՝ Մեզիեր-լե-Մեսի ( Մեց-Կամպայն շրջան) վարչական կենտրոնը։
Մեզիեր լե Մեց համայնքն ընկած է Ֆրանսիայի ծայր հյուսիս-արևելքում, Լոթարինգիա երկրամասի Մոզել դեպարտամենտում, Մեց քաղաքից հյուսիս։ Քաղաքի մերձակայքում գործում է զվարճությունների Վալիգատոր զբոսայգին։
Բնակավայրն առաջին անգամ գրավոր հիշատակվել է 977 թվականին Maidera / Մայդերա անունով, ապա՝ 1218 թվականին՝ Masieres /Մասիերես անունով։ 1558 թվականին ֆրանսիական բանակը գրավել է Մեզիեր քաղաքը, 1648 թվականին վերջնականապես հաստատվել է Ֆրանսիայի տիրապետությունը նրա նկատմամբ։ 1870-1918 թվականներին և 1940-1944 թվականներին քաղաքը եղել է Գերմանիայի կազմում։ 1915-1918 թվականներին այն գերմանացիների կողմից վերանվանվել է Macheren /Մախերեն, 1940-1944 թվականներին՝ Machern bei Metz /Մախերն բայ Մեց ։ 1944 թվականին ռմբակոծությունների ու մարտերի արդյունքում քաղաքը մասամբ ավերվել է։
Մեզիեր լե Մեսը եղել է լոթարինգա-պրուսական ազնվականական դը Մեզիեր(de Maizière) տոհմի հայրենի կալվածքը, տոհմ, որի անդամները 17-րդ դարում՝ Ֆրանսիայում հուգենոտների նկատմամբ ծայր առած հալածանքների ժամանակ տեղափոխվել են Պրուսիա։ Ի թիվս այլոց՝ այս տոհմի ներկայացուցիչներ են հանդիսանում ԳԴՀ վերջին վարչապետ Լոթար դե Մեզիերը, գերմանացի քաղաքական գործիչ Թոմաս դե Մեզիերը և գեներալ Ուլրիխ դե Մեզիերը ։